ภาพรอยยิ้ม...พิมพ์ใจ...ทั่วใบหน้า
นัยน์แววตา...คู่นั้น...เคยเฉิดฉาย
ลึกและคม...ข่มแสง...เป็นประกาย
เปรียบดั่งนาย...ผู้ชี้...ชะตาเรา
มีบางสิ่ง...เปลี่ยนไป...ไม่เหมือนก่อน
ภาพสะท้อน...กระจก...ตกเศษเศร้า
ห้วงอารมณ์...สับสน...ปนแสงเงา
ดูว่างเปล่า...วังเวง...และล่องลอย
หายไปแล้ว...พลัง...แห่งความกล้า
ยากจะหา...ยาแก้...ความท้อถอย
หัวใจไร้...ภูมิต้านทาน...ความสำออย
จะนับหนึ่ง...ถึงร้อย...ก็แพ้อยู่ดี..!!
http://poem.meemodel.com/etc/67647.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น