เป็นอะไร...ใคร่อยากรู้...ดูให้แน่
แต่ช้าแต่...งอแง...แพ้ความสวย
เห็นเธอยิ้ม...พริ้มพราย...ใจระทวย
โอ้ ความซวย...พวยฟุ่ง...ยุ่งจริงจริง
โสดหรือเปล่า...น้องสาว...พราวเสน่ห์
แต่งตัวเก๋...เท่ห์น่าจิก...หยิกใจหญิง
ชายใดเห็น...เป็นต้องจ้อง...มองเหมือนลิง
นั่งนิ่งนิ่ง...น่ายิงทิ้ง...เสียจริงเชียว
เพื่อนตัวดี...นี่นะ...ราคะเกิด
เมียบังเกิด...ยืนเชิดใส่...ไม่นึกเสียว
เดี๋ยวเถอะแก...เป็นได้แห่...แน่แท้เชียว
หามขึ้นเกี้ยว...เที่ยวเมรุ...จุดพุงาม
ตายแน่แน่...โรคแพ้...ความน่ารัก
ไอ้เพื่อนยาก...อยากกระซิบ...ขยิบตาถาม
แกเที่ยวแซว...เป็นแมวมอง...น้องหน้ารามฯ
ที่เมียงาม...เขาสั่งห้าม...จะทำไง
มาด้วยกัน...มันชักเสียว...กลัวโดนเหนี่ยว
เหล้าเพียวเพียว...สายเดี่ยว...เกี่ยวหลงไหล
ดื่มจนดึก...ไม่นึกถึง...คนซึ้งใจ
กลับบ้านไป...สงสัย...ตายแน่แก
เมาแล้วมั่ว...เที่ยวทั่ว...หัวราน้ำ
เมียคนงาม...ห้ามไม่ฟัง...ดั่งร่างแห
ไอ้เพื่อนเวร...เห็นไหมนั่น...นางฟ้าแล
แม่ของแท้...ตายแน่แน่...แส้ในมือ
มาตามแล้ว...วางแก้ว...กันเถอะเพื่อน
กลับบ้านเรือน...อย่าเชือนแช...แท้ขอถือ
แยกย้ายกัน...เร็วพลัน...หันโบกมือ
เราคนซื่อ...มิยื้อความ...ไม่ถามยาว
ยืนตาเขียว...เสียวสันหลัง...เอวังเกิด
เมียประเสริฐ...เจิดเห็น...เป็นต้องหนาว
ไปก่อนนะ...เพื่อนรัก...กลัวพักยาว
เราเริ่มหาว...ขอจ้ำอ้าว...ก้าวลาเอย
!!! ไปแล้ววุ้ยไอ้เพื่อนรัก...รับศึกหนักไปก่อนนะแก !!!
http://poem.meemodel.com/etc/42700.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น