ดอกไม้สวย...ด้วยสี...ที่แต้มแต่ง
สายลมแรง...แกล้งเธอ...หรือไฉน
จึงพัดพา...ซาซัด...อัดลงไป
ต้องกลีบให้...ได้ฟกช้ำ...ทำหมดงาม
ต้นสั่นรัว...คงกลัว...จนตัวหด
หมองรันทด...หมดสดใส...ไม่ต้องถาม
ร่างเอนเอียง...เพียงเพื่อ...เรื่อริ้วตาม
ยากหักห้าม...ฝืนแท้...แม้ต้องลม
หากขังขืน...ฝืนข้าง...ร่างคงหัก
เพราะลมผลัก...ดั่งรัก...มักขื่นขม
มีหลายครั้ง...พลั้งเสียหลัก...ปลักระทม
ดั่งต้องลม...ชมดอกไม้...เปรียบคล้ายกัน
http://poem.meemodel.com/etc/42399.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น