เพลาเหงา...เศร้าใจ...แสนหน่ายเหนื่อย
คิดไปเรื่อย...ฟุ้งซ่าน...ประมาณว่า
นู่นก็หด...นี่ก็หู่...มองหูตา
ทั้งใบหน้า...ห่อเหี่ยว...เหม็นเปรี้ยวเค็ม
นั่งถอนใจ...ให้โลก...ที่โศกเศร้า
เห็นใครเขา...สนุกสนาน...เหมือนมารเข็ม
คอยทิ่มแทง...แกล้งยวน...ยั่วแทะเล็ม
ถมไม่เต็ม...ความสุข...ที่ขาดไป
อยู่กับเหงา...เอาวะ...เหงาให้สุด
จะได้หยุด...เหงาเศร้า...เริ่มเหงาใหม่
อีกหนึ่งเดือน...หรือหนึ่งวัน...ผันผ่านใจ
เกิดเหงาได้...อีกครั้ง...ดั่งเคยชิน
http://poem.meemodel.com/etc/69491.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น