ความสวยมี...แค่นี้...ที่เราเห็น
เกิดมาเป็น...มนุษย์...สุดอับเฉา
มีเกิดแก่...เจ็บตาย...หน่ายตัวเรา
มัวโง่เง่า...ลุ่มหลง...มาแรมปี
หนังก็เหี่ยว...เขี้ยวหลุด...เล็บกุดสั้น
เหงือกไร้ฟัน...ผมขน...แลป่นปี้
มองมุมไหน...ก็ไม่...สวยโสภี
มองกี่ที...ก็เห็น...ความเป็นไป
อนิจจัง...ไม่เที่ยง...เถียงไม่ขึ้น
กระทั่งดึน...กึ๋นตับ...ดับมอดไหม้
ทั้งนี้คง...ตรงเหตุ...ของปัจจัย
ว่าอะไร...ไม่มี...ที่ถาวร
http://poem.mthai.com/view/8538
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น