เมฆาคล้อย...ลอยลิ่ว...เหนือทิวผา
สูงเสียดฟ้า...ลดเลี้ยว...คดเคี้ยวไหล
เหมือนลำธาร...เซาะผ่าน...ด่านพงไพร
ลำไม้ไผ่...มิอาจ...จะทัดทาน
ในโลกนี้...มีเกิด...ย่อมมีสิ้น
กระแสสินธุ์...เยือกเย็น...กระเซ็นซ่าน
กระทบโตก...โกรกหิน...ในดินดาน
ย่อมกระเทาะ...เลาะผ่าน...เมื่อนานปี
อนิจจัง...ตั้งอยู่...ยังรู้ดับ
เกิดสลับ...เวียนวน...บนวิถี
ความทะยาน...ยากมาก...เกินพอดี
ย่อมเกิดมี...ทุกขัง...ตั้งอยู่ใน
อนัตตา...ว่าไว้...ไร้ทุกสิ่ง
เป็นความจริง...สัจจะ...อันยิ่งใหญ่
ความไม่รู้...กั้นกลาง...ระหว่างใจ
เป็นเหตุให้...ได้มา...ซึ่งตัวตน
http://poem.deedeejang.com/category/20/12346-ayoayoayoayoiayoyeayoayoayoayoayoayoiayoayoayoaayoaayoayoayoi-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น