อยู่โดดเดี่ยว...เดียวดาย...ไร้หมู่มิตร
อยู่กับจิต...กับใจ...ใครจะเหมือน
อยู่กับลม...ห่มฟ้า...ท้าแสงเดือน
อยู่เสมือน...ว่าตาย...ไร้ราคิน
อยู่บนโลก...ปลดปล่อย...เครื่องร้อยรัด
อยู่ขจัด...กิเลส...ทำเหตุสิ้น
อยู่ดูลม...หายใจ...ที่ไหลริน
อยู่ในถิ่น...ที่เหนือ...กามารมณ์
อยู่กับกาย...ที่เห็น...ความเกิดดับ
อยู่จดจับ...รับรู้...สิ่งผสม
อยู่เพื่อวาง...ทุกสิ่ง...ทิ้งสังคม
อยู่เหนือตม...ธุลี...ที่จรมา
http://poem.meemodel.com/etc/69725.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น