อากาศแจ่ม...แย้มสรวญ...ชวนเพื่อนยาก
ขู่กระชาก...ลากถู...ดึงหูหัว
ปลุกให้ตื่น...ขึ้นมา...ตาเงียงัว
แสงสลัว...มัวหน่อย...แต่หรอยแรง
ด้วยความมึน...ฝืนใจ...เดินไปงั้น
แบบยังฝัน...ค้างอยู่...รู้โดนแกล้ง
เอาซะหน่อย...กะมัน...พระเพื่อนแพง
หูตาแจ้ง...เมื่อเห็น...ความเป็นไป
เหนื่อยแทบแย่...แห่หาม...มายามสอง
เพื่อมาส่อง...มองดาว...ที่พราวใส
เดินขึ้นเขา...หนาวเหน็บ...สุดเจ็บใจ
ชวนมาได้...ดึกดื่น...ตอนเที่ยงคืน
http://poem.meemodel.com/etc/69703.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น