หนึ่งชีวิต...ที่เหลือ...นับจากนี้
จะขอพลี...พร้อมเธอ...เสนอไข
เกิดกลียุค...ทุกย่อมหญ้า...ล้าทรวงใน
หากขาดใจ...ให้ขาด...มิหวาดกลัว
เห็นข่าวล่า...มาแรง...แซงข่าวรัฐ
ที่ประหัด...ประหาร...กินก้อย-หัว
ภาพแผ่นดิน...ไหววาบ...ทราบสั่นรัว
สึนามิ...ท่วมทั่ว...ทั้งเจแปน
ยังโรงงาน...นิวเคลียร์...ระเบิดก้อง
เสียงหวีดร้อง...สยองภัย...ใหญ่เหลือแสน
กัมมันตรังสี...แผ่รำแพน
ขยายเขตแดน...ล้างผลาญ...ราญชีวี
เห็นเหตุการณ์...อนางอ...หนออนาคต
เศร้าสลด...หดหู่...ดูบัดสี
โลกมันเปลี่ยน...กระเหี้ยนหือ...หนักทุกปี
จะหลบหนี...คงมิพ้น...หมองหม่นใจ
ชีพเหลือยู่...อย่างหวาดหวั่น...ฝันร่องแล่ง
ต้องระแวง...ภัยนานา...น้ำตาไหล
ขอมีเธอ...ซบแนบ...แอบอุ่นไอ
หากต้องตาย...ดับไป...ก็ไม่เกรง
http://poem.deedeejang.com/category/20/11708-ayoayoayoayoayoayoayoiayoayoayoaayoayoayoayoayoaayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น