อย่าได้ไหม...อย่าหลอก...กันว่ารัก
อย่าหาญหัก...หัวใจ...ให้ไขว้เขว
อย่าพูดจา...กลิ้งกลอก...ออกเสเพล
อย่าทุ่มเท...เร่คำ...เปลืองน้ำลาย
เลิกวางแผน...เสียที...ที่ขบคิด
เกมส์ชีวิต...ปิดฉาก...หากแหนงหน่าย
อย่าแกล้งทำ...เป็นดี...ให้วุ่นวาย
เรื่องนิยาย...น้ำเน่า...เศร้าเกินทน
พอกันที...คำปลอบ...ประโลมโลก
ทุกประโยค...บอกเล่า...ร้าวหมองหม่น
รู้ทั้งรู้...แก่ใจ...ในตัวตน
เชิญไปให้...พ้นพ้น...หน้าซะที.
http://poem.meemodel.com/etc/67275.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น