ความผูกพัน...อันลึกซึ้ง...ตรึงในจิต
หนึ่งชีวิต...ยังรอคอย...ด้วยความหวัง
แม้เธอไกล...จำพราก...จากเรือนรัง
ยากจะรั้ง...ยุดยื้อ...ให้อยู่เคียง
ยืนโบกมือ...คือคำลา...ครั้งสุดท้าย
สื่อความหมาย...ให้รู้...คู่กับเสียง
สะอื้นเล็กเล็ก...เป็นสำเนียง
ที่เรียบเรียง...เป็นถ้อยความ...ยามต้องไกล
ขอเพียงเธอ...อย่าลืม...ฉันคนนี้
รักที่มี...ที่ให้...ไม่หวั่นไหว
ยังคงรอ...เธอเสมอ...ไม่เสื่อมคลาย
ตราบสิ้นใจ...ถึงอย่างไร...ก็จะรอ
http://poem.meemodel.com/etc/56177.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น