ก่อนหลับนอน...ฝากกลอน...อ้อนคนรัก
แจ้งประจักษ์...หนักแน่น...เป็นแก่นสาร
ให้ลมหวน...ทวนกลับ...ตำรับกาล
คงยืนนาน...แม้กลายผ่าน...หลายนิทรา
ถึงห่างไกล...ใจก็ยัง...มีหวังอยู่
หวังยอดชู้...อยู่ดี...มีหรรษา
ห้วงคิดถึง...ยังรำพึง...ติดตรึงตรา
ฝากข้ามฟ้า...มหานที...ที่ดายเดียว
ฝันดีนะ...ในคืน...ที่เราห่าง
ขอบฟ้ากว้าง...ขวางกั้น..ทางเดินเปลี่ยว
ลมหายใจ...ไล้ลด...สลดเชียว
ประเดี๋ยวเดียว...ก็เสียวซ่าน...ลานน้ำตา
หลั่งไหลพรู...ดูเถิดหนอ...ท้อใจยิ่ง
หยดติ๋งติ๋ง...ดิ่งลง...ปลงเจียนล้า
หลายเดือนปี...ที่ผันผ่าน...ด่านเวลา
ห้วงเสน่ห์หา...มิลาเลือน...เหมือนเดือนเต็ม
http://poem.meemodel.com/etc/55785.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น