เฝ้าชะแง้...แลหา"จรกา"...ที่หน้าบ้าน
รออยู่นาน...หลายวัน...ครั้นไม่เห็น
เป็นห่วงจัง...หวังเหวิด...เปิดประเด็น
พ่อเนื้อเย็น...เป็นฉันท์ใด...ไม่กลับมา
คำสุดท้าย...สั่งลา...ว่ากลับบ้าน
เทศกาล...วันปีใหม่...ใจหรรษา
รอของฝาก...จากบ้านนอก...คอกเถียงนา
จรกา...จ๊ะจ๋า...อยู่หนใด?
หากไม่มา...ในวันนี้...จะจุดธูป
สร้างสธูป...เรียกหา...เวลาสาย
ตอนรุ่งเช้า...เอาข้าวตอก...ดอกไม้ราย
พอตอนบ่าย...จะปักธูป...เรียกวิญญาณ
โอม...จรกา จงมา จงมา จงมา เพี้ยง!!
http://poem.meemodel.com/etc/55192.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น