นั่งเศร้าใจ...ไหวหวั่น...จันทร์มืดดับ
เขาไปลับ...เมื่อไหร่(จะ)กลับ?...นับคืนไว้
อยู่อย่างเหงา...กับเงา...ที่ไร้ใจ
เดินเดียวดาย...ใจลอย...หงอยฤดี
นั่งจับเจ่า...เข่าท่วมหัว...ตัวงอโก่ง
หลังคดโค้ง...มิโปร่งปลอด...หน้าถอดสี
จากสดชื่น...เป็นขื่นขม...ระทมชีวี
เหมือนใจนี้...ริบหรี่...ลี้ดับลง
อีกกี่วัน...อีกกี่คืน...ยืนพิเคราะห์
คำฉอเลาะ...ออเซาะ...เสนาะน่าหลง
จะได้ยิน...จะได้ฟัง...นั่งพะวง
หรือฉันคง...ไม่ได้ยิน...แล้วหรือไร?
http://poem.meemodel.com/etc/53898.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น