ฟังเสียงลม...เสียงฟ้า...เวลานี้
หวั่นฤดี...ที่สุด...ยากหยุดได้
นั่งเหม่อมอง...ท้องฟ้า...ยากทำใจ
ด้วยห่างไกล...บ้านมา...ล้าเหลือทน
สายฟ้าฟาด...น้ำฝนสาด...เข้ามาใกล้
ยอดไม้ไหว...ใจก็หวิว...สยิวล้น
กลางดึกดื่น...ต้องขื่นขม...ระทมทน
เพราะฟ้าหม่น...จนใจหมอง...ร้องฟูมฟาย
ในคืนนี้...ที่เดียวดาย...ใจหวาดหวั่น
เสียงครืนคลัน...ดันดุ...พายุร้าย
บวกความเหงา...คูณเศร้า...รวมเข้าไป
ผลที่ได้...ใครเข้าใจ...บอกฉันที
http://poem.deedeejang.com/category/20/9467-9467.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น