ถอนหายใจ...วันละ...หลายสิบครั้ง
กอดเข่านั่ง...รากงอก...ออกดอกผล
หมดความหวัง...ฝั่งไกล...ทุกข์ใจทน
เกิดเป็นคน...สุขบ้าง...เพียงครั้งคราว
ความสะดวก...สบาย...ทั้งหลายแหล่
เป็นเพียงแค่...สิ่งลวง...หลุมบ่วงหนาว
เหมือนจะดี...แต่ก็...ไร้เรื่องราว
ที่จะสาว...หาต้น...สงบเจอ
มีบ้านรถ...ยศสูง...ก็อย่างนั้น
ยามอาสัญ...ต้องทิ้ง...แม้หญิงเอ๋อร์
จะนำไป...ก็ไม่ได้...ด้วยสิเออ
หลับตาเปล่า...คราวเผลอ...เพียงม่านบัง
http://poem.meemodel.com/etc/69003.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น