แสงแรกเริ่ม...เติมชีวิต...ให้แกร่งกล้า
คู่น้ำตา...เสียงร้อง...ด้วยหมองเศร้า
เติบโตมา...ด้วยปลา-ข้าว...ใช่น้ำเมา
จะปล่อยให้...สูญเปล่า...ได้อย่างไร
ฝึกฝนจิต...ให้แกร่ง...ด้วยแรงหนุน
เปี่ยมด้วยบุญ...บารมี...สีไสว
ทุกก้าวย่าง...ทางเดิน...อันใกล้ไกล
รู้เท่าทัน...ความไหว...ของอารมณ์
เพียงแค่ลม...หายใจ...ที่เข้าออก
คือสื่อบอก...ความนัย...ทุกข์-สุขสม
หยั่งลงลึก...ศึกสงบ...จบเหนือพรหม
ธาตุสี่ล้ม...วันใด...ไม่หวนคืน.
http://poem.meemodel.com/etc/68847.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น