อย่าได้ไหม...อย่าปล่อย...ให้รอยร้าว
มันแตกกราว...ร่วงลง...ตรงที่นี่
รักของเรา...ร่วมร่าง...สร้างหลายปี
วินาที...สุดท้าย...ใคร่ขอวอน
ถ้าโกรธเคือง...เรื่องเก่า...เล่าแล้วช้ำ
หากเก็บงำ...ซ่อนไว้...ใจสังหรณ์
ความไว้เนื้อ...เชื่อใจ...มันสั่นคลอน
กลัวไถ่ถอน...ความรัก...และศรัทธา
ขอสักครั้ง...หากรั้ง...เธอไม่อยู่
หากเรา...ไม่ใช่คู่...เคียงไหล่บ่า
ก็ให้ปล่อย...ฉันไป...ตามชะตา
อย่ามัวเสีย...เวลา...ยื้อไว้เลย.
http://poem.meemodel.com/etc/68929.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น