สองปีแล้ว...แคล้วจร...อาวรณ์หา
รัชชประภา...ความหลัง...ยังฝังฝัน
ภาพถ่ายเก่า...เราสอง...คล้องสัมพันธ์
ผูกแม่นมั่น...ด้วยรัก...สลักทรวง
หวนรำลึก...นึกถึง...ซึ่งวันก่อน
จะเล่าย้อน...ตอนนั้น...สำราญสรวง
นั่งเรือยนต์...บนผืนน้ำ...ฉ่ำแดดวง
แลปริ่มห้วง...ธารา...มหานที
สุริยา...ลาพลัด...อัสดง
คล้อยลับลง...ปลงแสง...แรงดิถี
ณ.เหลี่ยมฟ้า...ผาเมฆ...เอกมณี
สลับสี...เลื่อมพราย...อำไพพรรณ
ชี้ชมชื่น...ดื่นดาษ...ผงาดเขา
ทุ่งไพรเงา...เทาทะมึน...ยืนสังสรรค์
วิหกเหิร...เผินหน้า...ถลาคลืนคลัน
ส่งสัญญาณ...ผ่านวัน...สายัญลา
แสงริบหรี่...ลับแล้ว...ยังแว่วเสียง
สกุณา...สำเนียง...เรียบเรียงหา
คู่อยู่ไหน...ไยปล่อย...พลอยเอกา
จะกลับมา...ยามใด...ใจกังวล
หมู่ฝูงปลา...แหวกว่าย...ในยามนี้
สมกับที่...ต้นหนาว...ราวปลายฝน
สายน้ำใส...ไหลหลั่ง...เต็มฝั่งชล
ได้พิศยล...ครีบเกล็ด...ดั่งเม็ดนิล
ค่ำชรา...มาถึง...ซึ่งที่พัก
ควงคนรัก...นอนเรือนแพ...กระแสสินธุ์
อาหารเตรียม...จัดแจง...แถลงยิล
จากเจ้าถิ่น...สิ้นเสร็จ...สุดเด็ดดวง
ผละกระโดด...โลดลง...ตรงแพหน้า
มิได้แฉ...แก้ผ้า...ขออย่าห่วง
ดำผุดว่าย...หลายรอบ...เสียงหอบกลวง
ก่อนจะผลัด...ลัดช่วง...ไปรับทาน
อาหารค่ำ...นำตั้ง...ดั่งเนรมิต
จะมัวคิด...อยู่ไย...ให้ฟุ้งซ่าน
ชวนหวานใจ...ไล้รส...ซดจนอาน
ห่อกลับชาน...เรือนแพ...เผื่อแก้ซ้ำ
ยิ่งดื่นดึก...นึกผวา...เสียงปลาโดด
ดั่งพิโรธ...โกรธกัน...เช้ายันค่ำ
ขอเขยิบ...เถิบหา...ร่างกำยำ
ซุกไออุ่น...หนุนนำ...คำห่วงใย
ในอ้อมกอด...พรอดพร่ำ...และย้ำห่วง
ใจทั้งดวง...ลุกลาม...พาหวามไหว
เบียดกระแซะ...และแลก...ลมหายใจ
สุขอันใด...ไหนเล่า...เท่ายามนี้
ราตรีผ่าน...ม่านหมอก...ดอกสีขาว
สวยวับวาว...พราวพร่าง...เป็นรางสี
อรุณรุ่ง...ฟุ้งขจร...อ้อนไพรรี
แต้มนที...แรกขวัญ...วันสองเรา
เช้าเริ่มต้น...ค้นป่า...พนาสัณฑ์
จูงมือกัน...มั่นเกี่ยว...เที่ยวขุนเขา
แวะชมนก...ชมไม้กิ่ง...ค่างลิงเทา
เสียงกระเส่า...เจี๊ยวจ๊าว...ไผ่ยอดบน
เดินมาถึง...แพยนต์...คนนำร่อง
ไปแลลอง...ส่องถ้ำ...ล้ำฉงน
ปะการัง...ยังสร้าง...อย่างน่ายล
ดั่งต้องมนต์...เมื่อเห็น...เป็นตะลึง
งามวิจิตร...ยิ่งนัก...ยากจะกล่าว
สะท้อนวาว...พราวแสดง...เมื่อแสงถึง
ลดเหลี่ยมชั้น...พันลึก...นึกคนึง
ชั่งน่าทึ่ง...ธรรมชาติ...วางวาดมา
ออกจากถ้ำ...ด่ำดื่ม...ปลื้มใจยิ่ง
น้ำใสนิ่ง...สิ่งสรรพ...รับอาสา
ปูผืนพรม...ลมเรื่อย...เฉื่อยต้องตา
ทิวเมฆา...ไล้ลูบ...จูบวารี
ก่อนลากลับ...ประทับใจ...ไม่ลืมหลง
ฝนกระหน่ำ...ซ้ำลง...ส่งให้หนี
ผ่าพายุ...ดุดัน...กลับทันที
ถึงฝั่งนี้...หน้าเขื่อน...เกลื่อนร่องรอย
ยังจดจับ...คับจิต...สนิทชื่น
จะหลับตื่น...อื่นใด...มิคลายถอย
มนต์แห่งรัก...กุ้ยหลิน...ถิ่นไทยคอย
จำเรียงร้อย...สร้อยหวาน...สราญรมย์
เป็นดั่งมนต์...คนรัก...สลักไว้
เป็นดั่งมนต์...คนใกล้...ใช้ลูบผม
เป็นดั่งมนต์...คนอื่น...ยังชื่นชม
เป็นดั่งมนต์...คนบ่ม...ผสมจินต์
มนต์แห่งรัก...เขื่อนรัชชประภา
สุดล้ำค่า...คณาเหลือ...เชื้อมิสิ้น
จะกี่ปี...หนีลับ...กับปฏิทิน
หากแต่กลิ่น...ยังหวน...รันจวนใจ.
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=1100
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น