...เห็นคราบไคล...ไหลย้อย...แฝงรอยเหงื่อ
แสงแดดเจือ...เรื่อร้อน...นอนผวา
สังกะสี...เพิงเก่า...เสาหลังคา
จะหลับตา...อย่างไร...นึกให้กลัว
เขตก่อสร้าง...ตึกใหญ่...หลายร้อยล้าน
เป็นตำนาน...จับกัง...ทูลหลังหัว
เสี่ยงชีวิต...ปีนป่าย...แบบไม่กลัว
ดั่งเอาตัว...เข้าแลก...เศษค่าแรง
...เหลือบมองดู...ออฟฟิต...ที่อยู่ใกล้
ห่างไม่ไกล...เกินร้อยเมตร...เขตเทียนแสง
พนักงาน...เดินไขว่...หมายจัดแจง
เอกสารแสดง...แจ้งนาย...คลายกังวล
หน้าเคร่งเครียส...ทั้งเจ้านาย...และลูกน้อง
เศรษฐกิจ...นำร่อง...มุมมองผล
อันประโยชน์...ก้าวหน้า...เพื่อกลุ่มตน
อยากจะยล...กำไร...เมื่อปลายปี
...ย้ายข้ามฝาก...หากเห็น...โรงงานใหญ่
อุตสาหกรรม...อำไพ...ไฟแสงสี
ฝ่ายผลิต...ก้มหน้า...มือตาดี
คว้านู่นนี่...มาประกอบ...ตรวจสอบกัน
ผลัดเปลี่ยนกะ...เช้า-ค่ำ...ทำทุกวี่
หวังสิ้นปี...มีโบนัส...สารพัดฝัน
กลับเยี่ยมบ้าน...สานรั้ว...ครอบครัวพันธุ์
สู่อ้อมขวัญ...อุ่นเรือน...มิเชือนแช
...ราชการ...รัฐะ...มานะสู้
เงินที่กู้...ออมสิน...ขมิ้นแช่
ไหนกู้กรม...ผสมเพิ่ม...จนเริ่มแปร
หาเช้าแล...กินค่ำ...ย่ำที่เดิม
ยังคงขั้น...ขยันไป...นายไม่สน
ประจบคน...ไม่เป็น...ประเด็นเสริม
ทำแทบตาย...ได้ครึ่งขั้น...ยังหวั่นเติม
โยกย้ายเริ่ม...ส่อเค้า...เป็นเงาลาง
...เหนื่อยกันไหม...ใจให้ถาม...ในยามนี้
เมื่อแรงใจ...ริบหรี่...สีสว่าง
บ้างประสบ...พบทุกข์...มาขวางทาง
เป็นอย่างไร...กันบ้าง...ไหวไหมคุณ
หากท้อแท้...สิ้นหวัง...ทั้งหลังหน้า
อยากให้คุณ...รู้ว่า...มีเพื่อนหนุน
กำลังใจ...ให้ไป...เป็นต้นทุน
ด้วยไออุ่น...กรุ่นไมตรี...ทุกวี่วัน
ปล. ขอเป็นหนึ่งกำลังใจมอบให้แด่ทุกๆท่าน
http://poem.meemodel.com/etc/65921.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น