ยี่สิบหก...ปีพ้น...ผ่านไปแล้ว
จิตผ่องแผ้ว...แก้วชีวิน...อินทรีย์สาร
เทียนส่องแสง...แห่งชะตา...กล้าตระการ
เคยฝ่าด่าน...มรสุม...นั้นมากมี
ขอบคุณแม่...และพ่อ...มอบหน่อเนื้อ
และเอื้อเฟื้อ...ดูแล...มิหน่ายหนี
มอบความรัก...สั่งสอน...จนได้ดี
ลูกคนนี้...ขอกราบ...ทาบบาทา
ทุกคำสอน...ของแม่พ่อ...คอยทอค้ำ
ดั่งแสงนำ...ทางเดิน...เผชิญความกล้า
แม้ต้องลม...พายุ...โถมเข้ามา
แต่ทว่า...ยังหยัดยืน...อย่างสง่างาม
เริ่มเด่นชัด...มัชฌิมา...ครึ่งชีวิต
ใจลิขิต...ฤทธิ์ธา...พาแบกหาม
ภาระหนัก...แบ่งเบา...บรรเทานาม
เมื่อในยาม...พ่อแม่...แก่ชรา
วันนี้เมื่อ...ยี่สิบหกปีก่อน
เป็นวันที่...กัดกร่อน...แม่หนักหนา
เกือบต้องแลก...ชีวิต...เพื่อลูกยา
กว่าจะมา...เป็นฉัน...อย่างวันนี้
http://poem.meemodel.com/etc/65800.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น