ความรักเจ้าเอ๋ย...เจ็บปวด...รวดร้าว
ประดุจว่าว...สายป่านขาด...ลอยระล่อง
มีแต่ใจ...ที่ช้ำชอก...ดั่งหองทอง
แทงบ่มหนอง...จนหมองไหม้...ใจระบม
เหมือนหัวใจ...จะขาด...ลงตรงนี้
เสี้ยวนาที...ที่เกิดขึ้น...สุดขื่นขม
โอ้อกเอ๋ย...เหวยน้ำตา...ไหลบ่าพรม
สุดระทม...จมความเศร้า...เหงาจับใจ
จะรักต่อ...ทอสายใย...กลัวไม่รอด
เทียบท่าจอด...เพราะช้ำเกิน...เดินไม่ไหว
ล้มตัวลง...ตรงข้างหมอน...ถอนหายใจ
รักที่ให้...ได้อะไร...ค่าตอบแทน
http://poem.meemodel.com/etc/53642.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น