สายฝนโปรย...โรยมา...เหมือนฟ้ารั่ว
ชั่งน่ากลัว...หัวใจ...เต้นระส่ำ
ฟ้าแลบผ่า...ลงมา...เห็นตาตำ
พายุโถม...กระหน่ำ...ทำเปียกปอน
เดินกางร่ม...หม่เสื้อ...เพื่อกันหนาว
ลมพัดกร้าว...ร่มปลิว...ฉิวลอยว่อน
น้ำฝนหล่น...ปนหิมะ...ปะทะทอน
ตัวเริ่มร้อน...อ่อนแอ...แช่ฝนนาน
นอนจับไข้...ไอจาม...ในยามนี้
ตัวร้อนจี๋...มีใคร...บ้างสงสาร
คิดถึงแม่...แม่จ๋า...ใจร้าวราญ
อยากกลับบ้าน...ลานดิน...ถิ่นไทยแลนด์
เสียงฝนตก...หกทุ่ม...ยังไม่หยุด
ลมหัวกุด...ฉุดเอา...เสาไฟแขวน
ทั้งกระถาง...ต้นไม้...ป้ายบอกแปลน
ลู่รำแพน...ลอยไป...หาไม่เจอ
ฟ้าคะนอง...มองเห็น...ลอดมู่ลี่
ใจดวงนี้...แทบดับ...รับว่าเอ๋อ
มุดผ้าหม่...นอนซม...หลงเบลอเบลอ
แถมละเมอ...เปิดคอมฯ...เล่าระบาย
http://poonkul.ob.tc/-View.php?N=943
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น