เดินจงกลม...ซ้ายย่าง...ขวาย่างหนอ
จิตจดจ่อ...สัมผัส...ความเอียงไหว
เริ่มยกย่าง...เหยียบวาง...อย่างตั้งใจ
รู้นอกใน...สนิท...จิตมั่นคง
แมลงวันน้อย...บินมา...เกาะหน้าผาก
ไต่ลงปาก...หากเผลอ...คงด่าส่ง
แต่สติ...ตั้งพลัน...นึกทันปลง
จึงไม่หลง...กลมาร...ตั้งด่านรอ
การยกย่าง...เป็นไป...อย่างเชื่องช้า
ก้าวซ้ายขวา...อารมณ์...สงบยิ่งหนอ
รู้เพียงกาย...สังขาร...ลมปราณพอ
แมลงวัน...เริ่มท้อ...มิก่อกวน
http://poem.meemodel.com/etc/69580.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น