ดอกกุหลาบ...จากชาย...ไม่ทราบชื่อ
เขาได้ถือ...มาให้ฉัน...เมื่อวันก่อน
พร้อมกับการ์ด...นัดทานข้าว...ที่โคร์ซอล
พบกันตอน...สองทุ่ม...ที่ผ่านมา
พอไปถึง...เขาก็บึ่ง...ลุกต้อนรับ
โค้งคำนับ...ราวกับฉัน...เป็นผู้ว่าฯ
เลื่อนเก้าอี้...ให้นั่ง...บัลลังก์ตรา
แล้วถามว่า...จะทาน...อะไรดี
ฉันก็สั่ง...จากเมนู...ดูละเอียด
เขาละเมียด...เหยียดกาย...ไว้มาดที่
ดูยังงั๊ย...ยังไง...ก็เข้าที
หล่อเหลือที่...จะรับทาน...อาหารลง
พอสักพัก...อาหาร...ก็ถูกเสริฟ
เป็นออเดิร์ฟ...ที่ถูกใจ...น่าไหลหลง
บรรยกาศ...ตอนค่ำ...น้ำฝนลง
ชักสัยสง...ว่าเรื่องจริง...หรือฝันไป
แสงเทียนหรี่...มีดนตรี...ที่เพราะพริ้ง
คู่ชายหญิง...ดริ๊งไวน์แดง...ใต้แสงใส
พูดเบาเบา...พอเข้าหู...รู้จิตใจ
สัมผัสได้...ไม่ใช่ฝัน...นั่นเรื่องจริง
อาหารหลัก...ทยอยมา...เสริฟลงตั้ง
เขาก็นั่ง...จ้องหน้า...ตาใสปิ๊ง
แล้วเหยียดแขน...ใช้มือจับ...ช้อนระวิง
ยิ้มนิ่งนิ่ง...อย่างจริงใจ...ตักให้เรา
มื้อนี้เป็น...อาหาร...สุดวิเศษ
นี่คือเหตุ...และผล...ที่ทนเล่า
ว่าวันนี้...มีความสุข...ไม่ใช่เบา
เพราะมีเขา...คนนั้น...ที่แสนดี
ทานของหวาน...ปิดท้าย...ไม่อยากเอ่ย
จะจบเลย...ปล่อยให้ลุ้น...ดีไหมนี่
แต่อย่าเลย...ความจริงแท้...แก้ทันที
เดี๋ยวจะมี...ข้อสงสัย...ให้ติดตาม
เสร็จจากทาน...อาหาร...และเครื่องดื่ม
ความปราบปลื้ม...ลืมไม่ได้...ใจเฝ้าถาม
ว่าเขาใช่...หรือไม่?...ใจวู่วาม
หรือแค่ความ...รู้สึก...แค่ชั่วคราว
แยกย้ายกัน...เกือบห้าทุ่ม...ชุ่มฝนฉ่ำ
ตกกระหน่ำ...ลมพัด...สะบัดหนาว
ขับรถกลับ...ถึงบ้าน...ถอนใจยาว
ต้องนอนหนาว...ไปอีกนาน...สักเท่าไร?
ยังไม่ทัน...จะคิดต่อ...ก็สะดุ้ง
เสียงกระทุ้ง...จากมือถือ...คือสั่นไหว
เขาโทรมา...ถามว่า...เป็นอย่างไร
เราปลอดภัย...ดีไหม...เป็นห่วงจัง
คุยสักพัก...ก็วางสาย...ไปอาบน้ำ
ให้ชื่นฉ่ำ...คลำหัวใจ...ไม่ไร้หวัง
เสร็จเปิดคอมฯ...ยอมเล่า...เม้าส์ให้ฟัง
ว่าฉันยัง...มีหวัง...ลงจากคาน
http://poem.deedeejang.com/category/20/10744-ayoayoayoayoayoayoayoayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น