ค่ำคืนนี้...มีแสงจันทร์...อันนวลผ่อง
ที่คอยส่อง...พอมองเห็น...เด่นสดสี
แม้สลัว...ซ่อนตัว...ในบางที
เพราะว่ามี...เมฆา...มาบดบัง
เหมือนชีวิต...คิดแล้ว...มีดีร้าย
วันจันทร์ฉาย...คงหมายถึง...ซึ้งในหวัง
ถ้าเมฆปรก...รกเลื้อน...เคลื่อนมาบัง
สิ่งที่หวัง...ก็คงยัง...ดูห่างไกล
ชั่งหมุนเวียน...เปลี่ยนถ่าย...ลายสลับ
เกิดและดับ...กลับไปมา...พาหวั่นไหว
ไม่รู้จบ...ไม่รู้สิ้น...ถิ่นที่ไป
เหตุแห่งใจ...คือข้อไข...สิ่งทั้งมวล
http://poem.meemodel.com/etc/59436.html
+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+-+
สิ่งที่เห็น...เป็นเพียงจิต...ที่ยึดติด
อย่าไปคิด...พิจจนเพลิน...เกินจนพร่อง
หากแยกแยะ...แม้แต่ตา...ที่เรามอง
ก็เป็นของ...ที่ไม่เที่ยง...เสี่ยงเกินทาย
ไม่อาจยึด...ฮึดฮัด...จัดว่าแท้
จันทร์ที่แล...ก็ต้องลับ...ดับสูญหาย
มันมีเกิด...และมีดับ...สลับวุ่นวาย
กำหนดหมาย...ผลสุดท้าย...จึงไม่มี (ที่สิ้นสุด)
มีเพียงใจ...ที่ไขแจ้ง...แยงรู้ตื่น
สติฟื้น...ยืนยง...ตรงเข้าที่
จะสามารถ...ดับทุกข์-สุข(ชั่วคราว)...ที่เรามี
สิ้นภูมินี้...จึงไม่มี...ที่เกิดตาย
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น