ท้องฟ้าใส...ทะเลสวย...ด้วยผืนน้ำ
แสงแดดงาม...ยามเย็น...เห็นสุกใส
โลมาน้อย...ลอยล่อง...ด้วยว่องไว
ว่ายน้ำไป...ด้วยใจ...ที่เบิกบาน
พ่อและแม่...ดูแล...ไม่แหห่าง
ไม่อ้างว้าง...อย่างตัวฉัน...นั้นขับขาน
อยู่แสนไกล...ใจจะขาด...หยาดร้าวราญ
สุดสงสาร...ตัวเอง...เคว้งลอยไกล
ป่านฉะนี้...มีใคร...คิดถึงบ้าง
ลูกอ้างว้าง...หนักหนา...คราหวั่นไหว
คิดถึงแม่...คิดถึงพ่อ...ที่อยู่ไทย
รู้บ้างไหม...ใจลูก...คล้ายถูกตี
โลมาจ๋า...หากฟ้า...นั้นเอื้อมถึง
ได้เพียงครึ่ง...เศษเสี้ยว...เกลียวครามสี
แผ่นดินหด...ยืดได้...ในปฐพี
ฉันคนนี้...คงยินดี...ที่ได้เจอ
เมื่อฉันเหงา...เศร้าใจ...จะได้กลับ
ให้แม่ซับ...น้ำตา...คราไผลเผลอ
ให้พ่อปลอบ...มอบคำคม...ชมเมื่อเจอ
ไม่ต้องเหม่อ...มองเธอ...ลูกโลมา
http://poem.meemodel.com/etc/49963.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น