ลุ่มดิ่งลึก...ถึงธรรม...ลำดับขั้น
ทีละชั้น...แยกแยะ...และมองเห็น
ความเป็นจริง...แห่งกาย...จิตใจเย็น
หายสิ้นแล้ว...ประเด็น...ที่เร้นลับ
สิ่งที่เคย...คลางแคลง...ขัดแย้งอยู่
บัดนี้ลู่...ล้มหาย...ไม่กลายกลับ
ความอึดอัด...ขัดข้อง...มองใสวับ
เปลี่ยนเป็นว่าง...ดั่งกับ...ไร้ตัวตน
สิ่งที่เกิด...เพียงรู้...ก็เท่านั้น
ไม่ยึดมั่น...แล้วหนอ...ก็ล่องหน
มันเกิดดับ...สลับกัน...ผลัดเวียนวน
เมื่อไม่สน...ก็พ้นแล้ว...แน่วในใจ
http://poem.meemodel.com/etc/66976.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น