แม้หนทาง...ยาวไกล...หลายหมื่นลี้
สายนที...ขวางกั้น...มิหวั่นไหว
ขอฟันฝ่า...อุปสรรค...หนักแน่นใจ
จะต้องไป...ให้ถึง...ซึ่งสิ่งปอง
เพื่อค้นหา...อัญมณี...ที่ล้ำค่า
เครื่องศาสตรา...คือสติ...มิมีสอง
จะกำหราบ...ให้ราบ...เป็นหน้ากลอง
สังหารณ์มาร...ทั้งผอง...ที่เกิดมี
อาจยังห่าง...ต่างชั้น...ท่านอริยะ
มุมานะ...ผละแล้ว...โลกแสงสี
อนัตตา...ท่องไว้...ทุกนาที
หวังจะพ้น...โลกีย์...ในสักวัน
http://poem.meemodel.com/etc/66770.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น