กลั่นน้ำตา...คราพี่...ที่เหินห่าง
รักเริ่มจาง...ลางเลือน...เดือนลับหาย
จากที่แจ่ม...กลับแรมร้าง...ทางรักกลาย
พี่เปลี่ยนไป...เพราะคนใหม่...ก้าวเข้ามา
น้องมาก่อน...ต้องนอนช้ำ...กรรมใดหนอ
ที่เคยก่อ...หอรักล่ม...จมลงผา
ตกลงแล้ว...แก้วเรือนทอง...กล่องวิญญา
เมื่อพี่มา...หมางเมิน...เดินจากไป
ลูกของเรา...เขายังอ่อน...ในตอนนี้
ไม่ประสี...ประสา...อุราไหว
ไม่รู้เลย...แม้เอ่ยถ้อย...ร้อยความใด
พ่อจากไป...ที่ไหน...ไม่กลับคืน
กอดลูกน้อย...คอยทาง...เคว้งคว้างนัก
ที่คนรัก...ผลักไส...สุดใจฝืน
สะอื้นร้อง...กองความช้ำ...ที่กล้ำกลืน
พี่กลับชื่น...มีหญิงอื่น...ชื่นอุรา
http://poem.meemodel.com/etc/50526.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น