เกิดมาเป็น..เช่นพญา...น่าเกรงขาม
นั่งคำราม...ห้ามผู้คน...จนเลื่อมใส
ใครไม่ดี...ที่คิดเลว...ทิ้งเหวไป
เก็บเอาไว้...เพียงแค่ใคร...ใคร่ภักดิ์ดี
เป็นพยาน...เล่าขาน...ใบลานเก่า
ที่ใครเขา...เผาสิ้น...โบยบินหนี
ทิ้งไว้แต่...รอยโหดร้าย...ไร้ปรานี
พอกันที...ชีวิตนี้...ที่พบเจอ
เคยเป็นเสือ...เหนือกว่าสิง...ยิ่งใหญ่นัก
ศรศิลป์ศักดิ์...หักสิ้น...ถิ่นใดเผลอ
จะคุกคาม...หามสู้...รู้ปรนเปลอ
แม้นเสนอ...เจอเข้า...เจ้าพยาน
ด้วยเป็นใหญ่...เพราะร้าย...ไร้คนช่วย
เลวปนด้วย...ช่วยชี้...หนี้ก่อสาร
จะใหญ่โต...โอหัง...อลังการ
ต้องทัดทาน...ด้านดี...ที่กระทำ
ใครหักหลัง...รั้งฆ่า...ให้อาบัติ
ให้พินาศ...ย่อยยับ...กลับถลำ
อย่าให้รอด...คลอดออกมา...พาระกำ
สาดกระหน่ำ...ทำให้ตาย...ใจหนอใจ
http://poem.meemodel.com/etc/49418.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น