ก่อนจากกัน...ความผูกพัน...อันแน่นเหนียว
แค่ปีเดียว...เดี๋ยวเดียว...ก็มาถึง
ลาก่อนนะ...เมืองไทย...ใจตราตรึง
ยังคำนึง...ถึงเธอ...เสมอใจ
ห่างกันไกล...หัวใจ...ใจแทบขาด
ดังฝนสาด...หยาดหัวใจ...ให้รินไหล
หยดน้ำตา...ลาร่วงริน...กินผ่านใจ
หลั่งรินไหล...ใจรันทด...หมดทั้งดวง
ฝนหลั่งลา...น้ำตา...ของฟ้ากว้าง
หยดน้ำค้าง...ร้างลาไกล...ใจที่หวง
เมื่อฝนหล่น...บนยอดหญ้า...ลาทั้งปวง
น้ำตาร่วง...ห่วงทุกคน...ด้วยจนใจ
ฝนหลั่งไหล...ใจน้ำตา...หลั่งรินแล้ว
ห่วงพี่แก้ว...พ่อแม่น้อง...ห้องใจไหว
อยู่ทางบ้าน...หมั่นรักษา...กายและใจ
สุขภาพไซร้...ให้สมบูรณ์...พูนมั่งมี
อีกไม่นาน...สานฝัน...งานที่คิด
เมื่อสัมฤทธิ์...พิชิตได้...หมายสดสี
กลับมาบ้าน...สำราญใจ...ในใหม่ปี
ปีหน้านี้...ขอคนดี...พี่จงรอ
หยาดสายฝน...ปนน้ำตา...คราคลุกเคล้า
คิดแล้วเศร้า...เงาทิวา...ลาเรือนหอ
หวังมั่นไว้...แม้อยู่ไกล...ฝากใจคลอ
ขอพะน้อ...รอคู่เคียง...เพียงแต่เธอ
http://poem.meemodel.com/etc/49115.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น