หยดน้ำตา...ลาร่วง...ห่วงโหยไห้
น้ำตาไหล...ใจรันทด...สะกดช้ำ
ช่วงเวลา...คร่าความสุข...ทุกข์ระกำ
ยังตอกย้ำ...คำอำลา...คู่กายา
ลาก่อนนะ...ที่รัก...หากคืนนี้
เป็นคืนที่...ชี้มืดมิด...จิตโถมถา
มันปวดร้าว...เจ้าอารมณ์...จมน้ำตา
เพราะต้องลา...ร้างไป...ให้ไกลกัน
เสียงสะอื้น...คืนสุดท้าย...ใจแทบขาด
เหมือนกระดาษ...ขาดปลิว...ระลิ่วหัน
ลอยไปไกล...แสนไกล...ในทุกวัน
ความผูกพัน...ฉันเธอ...เพ้อระทม
ใจแทบแตก...แหลกสลาย...กลายเป็นผง
น้ำตาคง...รู้ดี...ที่ขื่นขม
จึงไหลมา...คราคลั่ง...หลั่งทุกข์ตรม
ห้วงอารมณ์...ขมขื่น...มิชื่นทรวง
ลาก่อนนะ...ที่รัก...หากคืนนี้
เป็นคืนที่...สองเรา...เฝ้าแหนหวง
อ้อมกอดอุ่น...กรุ่นละมุน...หนุนในทรวง
น้ำตาร่วง...ห่วงอาลัย...ใจอาวรณ์
http://poem.meemodel.com/etc/49093.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น