หากชีวิต...ที่เหลือ...นั้นเพียงเสี้ยว
เศษนาที...เก็บเกี่ยว...สิ่งมั่นหมาย
ความประสงค์...ปรารถนา...ก่อนวางวาย
คือสุดท้าย...ให้สิ้น...อย่างปลดปลง
เดินทางมา...ทั้งชีวิต...ผิดถูกบ้าง
ยึดไม่วาง...หลายครั้ง...เหตุยังหลง
ทะยานอยาก...เรื่อยมา...บุกผ่าดง
คิดว่านั่น...ยืนยง...และถาวร
แต่นาที...สุดท้าย...ของชีวิต
แบมือ...สละสิทธิ์...จิตไถ่ถอน
ความยึดมั่น...ถือมั่น...มันแคลนคลอน
ทิ้งทุกอย่าง...สะท้อน...บอกคนเป็น.
http://poem.meemodel.com/etc/67231.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น