เกิดมาเพี้ยง...เพียงเพื่อ...เบื่อเหม็นหน้า
สองลูกตา...อย่าได้เห็น...เป็นไม่ได้
ต้องรบรา...ฆ่าฟัน...ปั้นลูกไฟ
โยนเข้าใส่...ให้ไหม้หวอด...มอดเป็นจุน
เกิดชาตินี้...มีศัตรู...คู่อาฆาต
มิหมายมาด...อาจดีได้...ไอ้สถุล
ผูกกันมา...นับเพ ลา...ท้าสกุล
ชาติก่อนทุน...ชาตินี้ดอก...บอกต้องเคลียร์
อโหสิ...อย่าได้หวัง...ยังไม่ให้
แกต้องตาย...ไปตามตก...นรกเสีย
แค้นฝังลึก...นึกไม่ถึง...ตะบึงเพลีย
เช่อะ !!ไสเจีย...เสียใจด้วย...มันป่วยการณ์
http://poem.meemodel.com/etc/63808.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น