สายน้ำไหล...ใจชุ่ม...ชอุ่มสวย
กระเซ็นด้วย...น้ำงาม...ตามขุนเขา
ไหลหลั่งริน...ยินเย็น...เป็นทางเนาว์
ผ่านม่านเขา...เคล้าคละคลุ้ง...จรุงดิน
งดงามเหลือ...เพื่อหล่อเลี้ยง...เคียงผืนหล้า
เย็นผืนป่า...พนาไพร...ใจโผผิน
ฟังสำเนียง...เรียงในโสต...โปรดดวงจินต์
สมถวิล...ดั่งเพลงพิณ...แห่งผืนไพร
คิดถึงจัง...มนต์ขลัง...พลังน้ำ
มิอาจห้าม...ตามหาใจ...ไห้รินไหล
แดนน้ำตก...ระหกเหิน...เชิญชวนใจ
ใครได้ไป...รับรองได้...จะไม่ลืม
"วิภาวดี"...น้ำตกนี้...ที่คิดถึง
ยังตราตรึง...ซึ้งกมล...ยลได้ปลื้ม
สายน้ำใส...ใบไม้สวย...ด้วยกลัวลืม
ยังดูดดื่ม...ปลื้มหัวใจ...จึงไขกลอน
หวังสักวัน...ฝันไว้...ใคร่อยากหวน
มาทบทวน...ส่วนที่ขาด...หยาดกำสรวญ
นั่งแต่งกลอน...อ้อนอารมณ์...ชมน้ำนวล
"คลองพาย"ล้วน...มวลใจภักดิ์...ด้วยรักเอย
http://poem.meemodel.com/etc/48225.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น