โอ้ยามเย็น...เพ็ญผ่อง...ลอดช่องเขา
ส่องเป็นเงา...สีจาง...อย่างเหมือนว่า
รับภาระ...หน้าที่...นี้อีกครา
ก่อนสายัญ...ลับฟ้า...อัสดง
ฉันนั่งเหม่อ...เพ้อพร่ำ...ยังร่ำไห้
ด้วยเสียใจ...ยิ่งคิด...พิศวง
อันเพื่อนแท้...แพ้เหล้า...ให้เมาปลง
รับตกลง...คงใช่...ไม่คลายคลา
เติบโตมา...ด้วยกัน...ตั้งแต่เด็ก
เมื่อยังเล็ก...โดดน้ำ...ลำสะบ้า
เคยสาบาน...มั่นเหมาะ...เคาะสัญญา
เอาไว้ว่า...จะเป็นเพื่อน...ตลอดไป
พอเข้าวัย...มัชฌิมา...กลับลาลับ
เพื่อนตายดับ...ไปก่อน...ร้อนหวั่นไหว
กลัวจะมา...เยี่ยมเยียน...เพียรแกว่งไกว
ชักหนาวใจ...ซะแล้ว...แววมันมี
อยากจะถอน...สัญญา...ที่ว่าไว้
เป็นไปได้...ไหมหนอ...ขอถามผี
เราและนาย...คล้ายจากกัน...เนิ่นนานปี
หากปราณี...เชิญถอน...คำสาบาน
http://www.hort39.co.cc/index.php?topic=948.0
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น