ฉันเป็นเพียง...ดอกไม้...ที่ไร้ค่า
ในสายตา...ของใครใคร...จนใจหมอง
เกิดอยู่ตาม...ริมบึง...ครอบครึ่งคลอง
ลอยตุ๊บป่อง...เคว้งคว้าง...อย่างเดี่ยวดาย
ไม่มีใคร..สนใจ...จะแลเหลียว
หางตาเดียว...เกี่ยวเก็บ...ก็ยากหลาย
ใช่นะสิ...ฉันไม่...สวยมากมาย
กลิ่นก็พ่าย...กุหลาบ...ด้วยทราบดี
แอบน้อยเนื้อ...ต่ำใจ...ในกำเนิด
ผักบุ้งเกิด...ริมคลอง...ดูหมองสี
ทอดยอดใบ...ไปไกล...หลายสิบลี้
แต่ไม่มี...ใครเด็ด...เอามาชม
http://poem.meemodel.com/etc/65827.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น