ห่างกันนะ...ที่รัก...หากจะนึก
ไกลสุดลึก...ฝั่งฟ้า...เวหาหน
หากสัมผัส...ด้วยใจ...ไม่พึงยล
ความสับสน...ใต้จิต...ยังคิดเกรง
ถ้าจะฝาก...หัวใจ...ลอยไปหา
ความคิดถึง...ส่งมา...เป็นกล้าเข่ง
ให้สายลม...ห่มกอด...สอดโน้ตเพลง
เก็บเอาไว้...บรรเลง...เพียงสองเรา
แต่ยังกลัว...หัวใจ...เธอไม่รับ
ปิดปุ๊ดปั๊บ...สลับด้าน...จนงานเข้า
ความคิดถึง...ส่งให้...ไปเป็นเงา
มีแต่เศร้า...เท่านั้น...ที่ฉันเจอ
http://poem.meemodel.com/etc/66029.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น