กับบางสิ่ง...ทิ้งไป...ก็ไม่ได้
เก็บเอาไว้...ก็เจ็บ...ปวดเจียนบ้า
เธอฝากรัก...ถ้อยคำ...พร่ำสัญญา
หากว่ามี...เวลา...จะมาเจอ
อยากบอกให้...โลกรู้...ว่าชู้เหงา
พอความเศร้า...เข้ามา...น้ำตาเอ่อ
เฝ้าทนรอ...รอวัน...ว่างของเธอ
เพียงกอดหมอน...นอนเพ้อ...อยู่เดียวดาย
กินน้ำตา...ต่างข้าว...เล่าแล้วช้ำ
เช้ายันค่ำ...ยอมรับ...ความแพ้พ่าย
ต้องเจ็บปวด...รวดร้าว...ไปจนตาย
เป็นเบอร์สอง...รองท้าย...คนของเธอ
http://poem.meemodel.com/etc/69059.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น