ที่ตรงนี้...มีแต่...ความเงียบเหงา
เคล้าความเศร้า...น้ำตา...ด้วยอาถรรพ์
ผ่านร้อนหนาว...ผ่าวฝน...พ้นคืนวัน
ความสงัด...สกัดกั้น...ทุกอณู
ลมหายใจ...แผ่วเบา...ลงช้าช้า
ยินเสียง...นาฬิกา...ที่ข้างหู
ดังติ๊กต๊อก...ติ๊กต่อก...เหลือบตาดู
ความหดหู่...ตีกรอบ...เข้าครอบงำ
อยู่ลำพัง...อย่างนี้...ทุกวันวี่
เงียบสิ้นดี...วังเวง...ทุกเช้าค่ำ
จิตถูกขัง...ในคลังทุกข์...ถูกกระทำ
ความทรงจำ...เลือนลาง...ในวังวน
http://poem.meemodel.com/etc/69018.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น