พี่เป็นหนุ่ม...ลุ่มน้ำโขง...โค้งคดเคี้ยว
มีใจเดียว...เกี้ยวหญิงมา...หลายหน้าหนาว
แต่ก็พลาด...ขาดช่วง...ดวงคงฟาร์ว
หรือเป็นเพราะ...พี่หน้าลาว...สาวจึงเมิน
เมื่อก่อนนี้...พี่เป่าแคน...แค้นสายเดี่ยว
ตาเธอเหลียว...มาจ้อง...มองจนเขิน
เหมือนยิ้มเยาะ...หัวเราะว่า...บ้านนอกเกิน
เห็นเธอเดิน...เชิดหน้า...ด่าซะพัง
คิดเปลี่ยนแนว...จากแคน...เป็นกีต้าร์
ด้วยหวังว่า...จะมีใคร...ให้ความหวัง
มามอบรัก...พักใจ...หมายจริงจัง
แม่ร้อยชั่ง...นางสาวใด...จะใคร่แล?
http://poem.mthai.com/view/5895
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น