ยามเย็นย่ำ...ค่ำลง...ตรงขอบฟ้า
สกุณา...บินว่อน...ร่อนรองแสง
ภูผาสูง...ฝูงชัน...ตะวันแดง
ยามค่ำแลง....แฝงคำ...พร่ำอำลา
จะสิ้นแสง...แรงเร้า...เงาพิฆาต
เริ่มผงาด...ฟาดผ่าน...มารเคหา
เงาทะมึน...มืดดำ...ครอบงำตา
แรงอ่อนล้า...ลาลับ...นับชั่ววัน
สิ้นแล้วหรือ...คือวัน...ผันผลัดเปลี่ยน
แล้ววนเวียน...เลื่อนไป...หมดใจฝัน
ตะวันลับ...ขอบฟ้า...ลาชีวัน
ชีวิตฉัน...คงอยู่...อีกไม่นาน
http://poem.meemodel.com/etc/38823.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น