สายรุ้ง...แห่งความหวัง...ยังคงทอด
ยาวตลอด...เรื่อยไป...ในจุดหมาย
จากฝากหนึ่ง...ของฝั่ง....อันยาวไกล
ก็ทอดไป...สู่ฝัน...อันงดงาม
มีใครหนอ...จะรู้ซึ้ง...ซึ่งฝั่งฝัน
คืนและวัน...ลับเลือน...เตือนคำถาม
จากวานนี้...ที่รอ...ล่วงเลยตาม
ยากจะห้าม...หัวใจ...ให้รอเธอ
กับความหลัง...ฝังใจ...ในวิถี
ชีวิตนี้...มีสุข...ทุกข์พร่ำเพ้อ
จะนานวัน...ก็จะขอ...รอแต่เธอ
จะไม่เผลอ...ไม่ละเมอ...ถึงใครๆ
แล้วเธอเล่า...อยู่ไหน...ใคร่อยากถาม
อ่านบทความ...ตามฝัน...ฉันบ้างไหม
รออยู่นะ...รออยู่...ทุกวันไป
ตรงนั้นไง...ปลายสายรุ้ง...มุ่งรอเธอ
ปล. ยังรอยู่นะ...
http://poem.meemodel.com/etc/37716.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น