ท้องทะเล...กว้างใหญ่...ไร้จุดหมาย
บนผืนทราย...เม็ดงาม...ถามแสงสี
ในผืนน้ำ...หนาวเหน็บ...เจ็บฤดี
ท้องนที...แสนงาม...ถามหาใจ
จะมีไหม...ใครบ้าง...ได้รู้สึก
คนึงนึก...ถึงกัน...สุดจักให้
ผืนฟ้ากว้าง...ทะเลลึก...นึกถึงใคร
มีบ้างไหม...เข้าใจ...ในวิญญา
ความเหงาหงอย...คอยใจ...คนรักห่าง
ความเวิ้งว้าง...ของสมุทร...สุดจะหา
ความเปลี่ยวจิต...เดียวดาย...มินำพา
ปรารถนา...เธอมา...ได้เข้าใจ
คงไม่มี...ใครหรอก...ที่นึกถึง
จิตใจจึง...หมองหม่น...บ่นพ้นไป
ถึงไม่มี...ใครมา...มาเข้าใจ
ก็หวังไว้...ว่าสักวัน...คนนั้นจะมา
http://poem.meemodel.com/etc/37548.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น