ความรู้สึก...ที่คุณ..นั้นมีให้
ขาดหายไป...น้อยลง...เจาะจงหนี
หน้าเคยเห็น...รอยยิ้ม...ที่เคยมี
แววตาที่...ส่องประกาย...ไม่ฉายแวว
ความรู้สึก...บางอย่าง...กำลังเปลี่ยน
เกิดผิดเพี้ยน...จากเดิม...รักเริ่มแผ่ว
หรือว่าหมด...โปรโมชั่น...อันพราวแพรว
คิดแจกแห้ว...แถมท้าย...ให้หรือไง
ความรู้สึก...อบอุ่น...ละมุนหวาน
กลับพุ่งพล่าน...พาลร้อน...แทบหมอนไหม้
อยู่แค่เอื้อม...มือคว้า...ทว่าไกล
ยื่นออกไป...ก็เจอ...แค่เพียงลม
ความรู้สึก...คล้ายเป็น...คนแปลกหน้า
คำพูดจา...ห้วนห้วน...ล้วนขู่ข่ม
ไม่ถนอม...น้ำใจ...ไร้อารมณ์
ดั่งมีดคม...คอยเฉือน...ขั้วหัวใจ
ความรู้สึก...แบบนี้...คงสิ้นรัก
และจะคิด...หาญหัก...แล้วผลักไส
ยิ่งว่าตัด...สายบัว...ไม่เหลือใย
เบื่อกันมาก...ใช่ไหม...ถึงได้ทำ
ความรู้สึก...คงถึง...จุดแตกดับ
ยากจะจับ...ดึงรั้ง...วันยังค่ำ
หากอยากเลิก...ก็อย่า...อมพะนำ
บอกสักคำ...ว่าจบ...ก็เพียงพอ
http://poem.deedeejang.com/category/20/11811-ayoayoaayoayoayoayo-benuser.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น