กระท่อมฟาง...ร้างไป...ใจแห้งโหย
สายฝนโปรย...โรยฉ่ำชื่น...พี่ยืนหนาว
ยามค่ำคืน...จำฝืนทน...หม่นฟ้าพราว
เดือนและดาว...เคยวาววับ...ก็ดับลง
ไอละออง...ฝนต้องร่าง...ทางคดเคี้ยว
มือกำเคียว...เกี่ยวรวงข้าว...รอสาวหลง
สิ้นนาปรัง...หวังนาปี...มีโฉมยง
มาโก่งโค้ง...ลงดำนา...ถ้วนหน้ากัน
ฝากเสียงปี่...จากซังข้าว...ให้เจ้าหวน
สายลมทวน...ชวนน้องยา...มาร่วมฝัน
ร่วมผลิกฟื้น...ผืนแผ่นดิน...ถิ่นตะวัน
เพื่อนเคียงขวัญ...สู่สวรรค์...บ้านนาเรา
http://poem.meemodel.com/etc/60619.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น