สายลมร้อน...กร่อนผิว...หวิวแทบคลั่ง
ประทุดั่ง...เถ้าถ่านไฟ...ไห้แห้งโหย
ร้อนเหลือเกิน...เดินซมซาน...ยอดตาลโรย
ร้องโอดโอย...โกยดินแห้ง...แล้งจำทน
มองผืนฟ้า...ดูเมฆา...หาไม่เห็น
อันลมเย็น...อย่าได้ฝัน...พลันล่องหน
ไม่ได้ยิน...แม้กลิ่นเสียง...เลี้ยงกมล
หวังหยาดฝน...ให้หลั่งลง...คงไม่มี
หญ้าแห้งตาย...ควายผอมโซ...โตแต่หัว
ตามืดมัว...ทั่วถิ่นแคว้น...ในแดนนี้
มองทางไหน...หาไม้บัง...ยังไม่มี
ปฐพี...ระอุเดือด...เหือดธารา
http://poem.meemodel.com/etc/60600.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น