มองเห็นภาพ...วาบหวิว...ปลิวละล่อง
เสี้ยวสมอง...ต้องสะกด...หดใจหาย
แมนมาเป็น...เช่นนี้...ได้อย่างไร
โถชาติชาย...มลายสิ้น...ทั้งอินทรีย์
เมื่อก่อนนี้...พี่เป็น...เช่นชายกล้า
งามสง่า...เรือนร่าง...ไร้ด่างสี
ดูสิดู...ชู้ช้ำ...ระกำยี
โอ้ย..เจ็บฤดี...หล่ออย่างงี้...น่าเสียดาย
รับบ่ได้...บอกไว้...เสียดายนัก
สุดจะหัก...พักใจ...ไม่ให้หมาย
โถ โถ โถ...เวรกรรม...ทำอย่างไร
ใจสลาย...โบกมือบาย...ชายบ่จริง
http://poem.meemodel.com/etc/40278.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น