ความรู้สึก...ลึกลึกใน...หัวใจนี้
เจ็บฤดี...ยากที่เปรียบ...เทียบสิ่งไหน
มันเจ็บแปลบ...แสบทรวง...บ่วงรักใจ
สุดขานไข...ให้เอ่ย...เผยวจี
จะว่าแอบ...แนบรัก...มักมิใช่
รักซ่อนไซร้...ใครรู้...มิสู้ไข
ได้เพียงเก็บ...เจ็บทุกครั้ง...ดั่งลนไฟ
ปวดข้างใน...ไร้เธอ...เพ้อใจครวญ
แค่คิดถึง...รำพึง...ซึ่งทำได้
แอบส่งใจ...ให้รู้...ดูผันผวน
เธอและฉัน...พันผูก...ปลูกโซ่ตรวน
มิอาจหวน...ทวนกลับ...ลับใจลา
เธอมีใคร...เอาใจ...ไว้แนบข้าง
ฉันไม่ต่าง...ห่างเธอ...จึงเพ้อหา
ฉันก็มี...ที่รัก...ปักษ์เยียวยา
แต่ทว่า...ล้าในใจ...ใคร่บอกเธอ
มันทรมาน...ด่านรัก...มักไม่สวย
ท้อใจด้วย...ป่วยกาย...หมายไปเผลอ
ด้วยเธอฉัน...ปันรัก...ปักษ์ใจเบลอ
จึงละเมอ...เพ้อมา...ว่ารักกัน
ทำได้แค่...แลใจ...ใฝ่ว่ารัก
แม้ช้ำหนัก...ก็รัก...พักใจฝัน
ถึงจะเจ็บ...เหน็บร้าว...คราวห่างวัน
แต่คงมั่น...วันสัญญา...ถ้ายังรอ
รอเวลา...เยียวยา...คราแยกจาก
แม้ลำบาก...ตรากตรำ...ทำใจท้อ
แต่เมื่อหวัง...พลังรัก...จักเฝ้ารอ
วันที่ก่อ...หอปราสาท...วาดบนทราย
ด้วยรักซ้อน...ตอนช้ำ...พร่ำทรมาน
ใจลนลาน...ขานก้อง...ห้องใจหาย
น้ำตาหยด...รดลงแก้ม...แรมร้างกลาย
เจ็บปางตาย...เพราะใจฉัน...มันรักเธอ
http://poem.meemodel.com/etc/40178.html
ไม่มีความคิดเห็น:
แสดงความคิดเห็น